references
54 C Z Ę Ś Ć
I
swoimi dziećmi, wykorzystując audiowizualne przekazy na różnych nośnikach. Te czynności doprowadziły go do dwóch refleksji. Pierwsza – na pozór nie wydaje się odkrywcza – dotyczy tego, że to kontekst społeczny jako pierwszy i najważniejszy wyznacza charakter dyskusji o telewizji. Właściwie, stwierdza Kompare, nie ma większego sensu zastanawiać się nad społecznie izolowanymi przykładami odbioru i rozumienia przekazów telewizji. Media są zawsze społeczne i wspólnotowe – mówiąc o ich znaczeniach powinniśmy brać ten aspekt pod uwagę, gdyż są one konsumowane przez ludzi, w grupach ludzkich oraz przez pojedyncze jednostki – ale zawsze ze względu na jakąś grupę. Autor dodaje: jako nauczyciel potencjalnych twórców mediów (i ich użytkowników – rzecz jasna) odczuwam, że związek między światem mediów i świadomego myślenia jest nie do przecenienia. Druga zaś uwaga wynika z obserwacji sposobów oglądania telewizji przez młodych i jednoczesnego porównywania typów dyskursów krytycznych o telewizji. W tym miejscu wynurzenia amerykańskiego „pana od telewizji” wydają się niezmiernie oryginalne także na polskim gruncie. Pisze on: Myślę, że uświadomiłem sobie, czego mi brakowało na zajęciach (albo do czego nie przywiązywałem większego znaczenia): była to pasja. Niekoniecznie pasja w stosunku do telewizji jako takiej, ale brakowało mówienia o pasji, o czymś, co silnie oddziałuje na wielkie pytania i wielkie idee, tworzące intelektualny entuzjazm, (...) mówienia o tej pasji, która może odnaleźć sens zajęć dydaktycznych i odrzucić zwyczajowe studenckie reakcje: chłodny dystans (»to właśnie TV«), jak i wrogość (»TV jest fatalna«). To pierwsze nastawienie oznacza zwykle: »nie każ mi myśleć o telewizji«, to drugie natomiast wiąże się z sądem: »cała TV to bagno, a każdy telewidz jest ogłupiany«. Dobrze ukierunkowana pasja zaburza te pozycje, pokazując telewizję jako bardziej złożoną i angażującą, niż nam się dotąd wydawało. Osłabiony jest wówczas proces łatwego uogólniania, natomiast zainteresowanie nakierowane jest w stronę tego, co najważniejsze w telewizji: w stronę języka, przedstawiania problematyki gender, widzenia kwestii w rozmaitych aspektach, w kierunku kwestii połączeń korporacyjnych29.
D. Kompare, Teaching Television, or What I’ve Learned From Flow, „Flow”, vol. 2, issue 9, [online:] www.flowtv.org, [dostęp: 20.06.2005].
29