references
KOMPETENCJE MEDIALNE
1 1 2
które uczestniczy w procesie rozwijania pewnego fragmentu czy komponentu kompetencji medialnej. Dynamiczny rozwój kultury uczestnictwa, wspierany przez konwergencje mediów, stwarza niepowtarzalne szanse i korzyści edukacyjne związane nie tylko z kształceniem nowych kompetencji medialnych i kulturowych, ale także nowych postaw obywatelskich, etycznych i świadomości prawnej. Wśród korzyści edukacyjnych (w zakresie wymienionych sfer rozwoju jednostki) pojawiają się: możliwość uczestnictwa w formalnych i nieformalnych wspólnotach edukacyjnych (np. mentorstwo sieciowe, konsultacje), działania w ramach projektów społecznościowych ukierunkowanych na różne cele, tematykę, sfery życia, zmiana nastawienia wobec zagadnień związanych z własnością intelektualną oraz zarządzaniem własnymi zasobami społecznymi i produktami kulturowymi. Oddolne inicjatywy społecznościowe nie oznaczają, iż interwencje pedagogiczne są zbędne; przed edukatorami stoją bowiem nowe wyzwania związane m.in. z motywowaniem młodych ludzi do przyswajania i rozwijania nowych kompetencji kulturowych oraz ze stwarzaniem szans i środowisk edukacyjnych pozwalających intensyfikować te procesy. Ponadto nauczyciele i pedagodzy muszą w swoich działaniach brać pod uwagę problemy związane z cyfrowym i społecznym wykluczeniem, które to procesy upośledzają nie tylko rozwój poszczególnych podmiotów, ale też szansę budowania spójnego i dojrzałego społeczeństwa wiedzy. Kultura uczestnictwa funkcjonuje jako idealne środowisko edukacyjne, ponieważ bazuje na nieformalnych interakcjach zarówno między podmiotami emocjonalnie zaangażowanymi w procesy pozyskiwania wiedzy i rozwój związanych z tym kompetencji kulturowych, jak również skłonnymi do współpracy i mentorstwa, a więc dzielenia się swoimi zasobami (wiedzą, umiejętnościami z innymi). Wspomniane formy interakcji występujące między osobami o wspólnych zainteresowaniach, naturalnie motywują je do dalszej współpracy i własnego rozwoju poznawczego, społecznego i moralnego. Gdy porówna się tradycyjne i te nieformalne formy uczenia się i edukowania, okazuje się, że te drugie w większym stopniu kształtują pożądane współcześnie umiejętności, takie jak: zdolność do kooperacji i pracy zespołowej, kreatywność, przywództwo merytoryczne, zaangażowanie w życie wspólnoty.