references
3 0 CZĘŚĆ 1
III
z wieloma odmianami tekstów medialnych. Im wyższe kompetencje w dziedzinie odbioru (i tworzenia) tekstów filmowych, tym bardziej świadoma staje się komunikacja z reklamą filmową, wideoklipami, programami i widowiskami o różnej tematyce. Umiejętność rozpoznania konwencji (np. charakterystycznych dla kultury kiczu czy kampu), filmowych środków wyrazu i trybu ich zastosowania (np. techniki montażu, operowania dźwiękiem) staje się narzędziem bardziej świadomego korzystania z oferty audiowizualnej współczesnych mediów. Dla przykładu: zestawienie kilku scen z klasycznego kina gatunków i postmodernistycznych hybryd gatunkowych wyraziście prezentuje style, jakimi przemawia do nas kultura, wyostrza ich tożsamość. Po trzecie – autokomunikacja z filmem niejako samorzutnie skłania do kategoryzacji (a więc lokowania tekstu w obszarze gatunku, konwencji) i dzięki temu – właściwie wykorzystana dydaktycznie – przyczynić się może do komponowania autorskiej (uczniowskiej) mapy kulturowej. Podobnie naturalna jest w kontakcie z filmem potrzeba uspójniania fabuły (nadawania jej znaczeń, usensownienia) i wartościowania dzieła. Nie chodzi tu o promowanie wybranych kryteriów waloryzowania przekazów medialnych, lecz raczej o namysł nad kryteriami, stylami odbioru i wartościowania. Może on prowadzić do potrzebnej refleksji ogólnej – nad rolą kultury, w tym mediów, w życiu człowieka. Po czwarte – językowa i tekstualna natura mowy ruchomych obrazów pozwala z zajęć poświęconych filmowi uczynić kontekst kształcenia językowego – a więc zwrócić uwagę na tworzywo języka, reguły jego kształtowania (a więc poetykę czy wręcz retorykę filmu). Na zakończenie – kilka uściśleń, które mogą okazać się konieczne, by doprecyzować zaprezentowane w tekście stanowisko. Wybór edukacji filmowej na fundament i osnowę edukacji medialnej (w ramach istniejącego systemu kształcenia, bo w takiej perspektywie naświetlam problem) nie oznacza wyłączenia innych audiowizualnych tekstów kultury z obszaru zainteresowań. Reklama filmowa, wideoklip, widowisko typu talk show, reportaż filmowy, a nawet telewizyjna debata polityczna również respektują standardy języka filmowego (choćby niektóre). Istotą prezentowanej tu koncepcji edukacji filmowej nie jest wyłącznie praca z filmem fabularnym czy dokumentalnym, ale ze wszystkimi tekstami audiowizualnymi zrealizowanymi