references
408 C Z Ę Ś Ć
III
Pozostańmy na chwilę przy przykładzie Finlandii, gdzie ojcem zapoczątkowanego jeszcze w latach 70. modelu masowej edukacji medialnej był ówczesny dyrektor programowy pierwszego programu fińskiej telewizji publicznej, Sirkka Mikkinen, u którego UNESCO zamówiło później projekt ogólnej koncepcji podstawy nauczania edukacji medialnej, opublikowany w 1978 roku 23. Poza obecnością edukacji medialnej w programie nauczania szkół podstawowych i średnich rząd i administracja w Finlandii prowadzą wszechstronny dialog w dziedzinie kompetencji cyfrowych z udziałem przedstawicieli mediów, organizacji ochrony dzieci i autorytetów naukowych w dziedzinie edukacji medialnej. W 2006 roku wszedł tam w życie program edukacji medialnej dzieci w wieku przedszkolnym, w ramach projektu Ministerstwa Oświaty i Kultury pod nazwą Babeczka Medialna (fiń. Mediamuffinssi, ang. Media Muffin), a Narodowy Instytut Zdrowia przygotował wytyczne dla edukacji medialnej dla przedszkoli 24. Jak widać – siła mediów publicznych, do której nawiązywał Karol Jakubowicz, i tradycja edukacji medialnej idą w Finlandii ręka w rękę. W tym kontekście nie będzie też dla nikogo niespodzianką, że w cytowanym wcześniej raporcie ESS-2012 wskaźnik zaufania do współobywateli (jako jeden z wyznaczników społeczeństwa obywatelskiego) plasuje Finlandię na trzecim miejscu w Europie, tuż za Norwegią i Danią.
Więcej podobieństw niż różnic
Tak jak edukacja medialna jest procesem z wieloma aktorami (takimi jak m.in. system edukacji, organy państwowe i organizacje pozarządowe), tak media publiczne funkcjonują w ramach złożonego rynku medialnego. W erze konwergentnych mediów z nadawcami komercyjnymi łączą je coraz bardziej pokrewne lub identyczne
23 Finnish Media Education Policies - Approaches in Culture and Education, Finnish Society of Media Education, [online:] http://www.filmomediepedagogik. se/admin/wp-content/uploads/2010/03/finnish-media-education-policies.pdf , [dostęp: luty 2014]. 24 Tamże.