references
R E F L E KS J E , D O Ś W I A D C Z E N I A , I N I C J AT Y W Y Z W I Ą Z A N E Z E D U KAC J Ą . . .
465
prof. dr hab. Ryszard W. Kluszczyński,
Instytut Kultury Współczesnej, Uniwersytet Łódzki
Od nauczania do uczenia się
Transformacje mediów i systemów komunikacyjnych, jakich jesteśmy świadkami od kilkudziesięciu lat, wprowadzają niezwykle istotne zmiany we wszystkich obszarach praktyk społecznych. Interaktywne, cyfrowe media przekształcają w zasadniczy sposób metody naszego porozumiewania się i – co za tym idzie – metody pozyskiwania informacji oraz budowania wiedzy i umiejętności. Podstawową zmianą jest zniesienie podziału na nadawców komunikatów, dysponentów wiedzy i odbiorców – tych, którzy wiedzę otrzymują. W świecie interaktywnej komunikacji mówimy o uczestnikach, a nie o nadawcach i odbiorcach. Wszyscy bowiem, zamiast oczekiwać na przekazy i niesione przez nie informacje, które ktoś zechce im dostarczyć, próbują samodzielnie identyfikować swoje potrzeby, a następnie poszukują źródeł, które pomogą im je zaspokoić. Stanowi to ogromne wyzwanie dla szkoły i tradycyjnego modelu edukacji. Internet może dostarczać wiedzy, której dotąd poszukiwaliśmy w szkole. Przez wspomaganie współpracy między uczestnikami oraz udostępnianie narzędzi cyfrowych, pomaga wykształcić umiejętności, które dotąd wymagały treningu szkolnego. Wspiera proces nabywania zdolności identyfikowania i rozwiązywania problemów. Kształci kreatywność. Wszystko to dzieje się dzięki odwoływaniu się do zainteresowania, zaangażowania i samodzielności użytkowników, zarazem rozwijając te postawy. One to właśnie w największym stopniu charakteryzują nową praktykę edukacyjną. Wspomagają przekształcenie procesów nauczania (ang. teach) w procesy uczenia się (ang. learn). Szkoła, w obliczu tych wszystkich przemian, musi się także przeobrazić. Musi stać się instytucją, w której organizuje się i wspomaga procesy uczenia się i studiowania, a nie praktykuje nauczanie. Wymaga to innego niż dotąd określenia statusu