references
F I L M J A KO M E D I U M O J Ę Z Y KO W E J N AT U R Z E . . .
297
Witold Bobiński
Film jako medium o językowej naturze. Perspektywa edukacyjna
miem jako edukację w dziedzinie języka filmu. Współczesne media audiowizualne, z których ogromna większość ma naturę filmową, wykorzystują bowiem głównie język filmu jako swoisty sposób wypowiedzi publicystycznej czy artystycznej. Teksty kultury, takie jak reklamy, wideoklipy, spoty polityczne, gry komputerowe, ruchome animacje w telefonach komórkowych – by wymienić tylko niektóre – posługują się właśnie „mową ruchomych obrazów”. Kino, wynalezione ponad sto dwadzieścia lat temu, do tej pory nie oddało pola telewizji czy ekranom komputerów coraz to nowszych generacji. Prawda – zmniejszyło swój zasięg oddziaływania2, ale film zyskał za to nowe kanały dystrybucji i nowe nośniki. Mało tego – zyskuje wciąż nowych widzów i – co jeszcze pół wieku temu było trudne do pomyślenia – nowych, niezliczonych wręcz twórców. Kamery, aparaty fotograficzne, smartfony (w niedalekiej przyszłości może i nowe, nieznane
W niniejszym artykule podejmuję temat edukacji medialnej jako składnika edukacji kulturowej, nie zaś jako sfery kształtowania umiejętności twórczego wykorzystywania technologii informacyjnej, określanej w anglosaskich systemach edukacyjnych skrótem ICT. 2 Spadek widowni kinowej w USA wyniósł w lecie 2014 – w stosunku do poprzedniego roku – około 5%. Źródło: http://www.hollywoodreporter.com/news/ box-office-crash-what-caused-728367 , [dostęp: 05.10.2014].
1
T
eza tego artykułu jest wyraźna i zdecydowana: centrum, osnową edukacji medialnej winna stać się edukacja filmowa1, którą rozu-