references
1 WPROWADZENIE 4
w której każdy człowiek może porozumieć się z kimś z przeciwległego krańca ziemi, z osobą mówiącą innym językiem, zakorzenioną w innej kulturze, operującą często innym aparatem pojęć i alfabetem symboli. Przedłużone zdolności komunikacyjne ludzi z całego świata sprawiają, że zacierają się granice, a cały glob opasany został kanałami łączności, nieograniczonymi niczym z wyjątkiem moralnej oceny treści, o ile jest to możliwe. Prawa i przepisy regulujące charakter publikowanych treści to osobna, coraz pilniejsza kwestia, związana z licznymi zagrożeniami, zwłaszcza dla najmłodszych uczestników Internetu. Trudno przecenić wzorotwórczy charakter Internetu, stąd tak istotne okazują się zadania i role medialnych edukatorów pomagających wyposażyć młodych ludzi w kompetencje zarówno związane z dostępem i użyciem mediów, krytycznym ich rozumieniem, jak i te wreszcie, związane z komunikowaniem i kreatywną produkcją (według tzw. piramidy kompetencji). Wiek XX krok po kroku dochodził do kultury Internetu, wymagającej umiejętności rozumienia już nie tylko treści zawartych w obrazie i montażu filmowym, ale także znaczeń skrótowego tekstu, źródeł informacji, ukrytych znaczeń. Poprzedziła ją kultura multiplikowalnej reprodukcji, filmu, telewizji, która wdzierając się do każdego domu i bombardując jego mieszkańców masą informacyjną z całego świata, pozycjonowała media w sytuacji porównywanej do Orwellowskiego Wielkiego Brata. Paradoksalnie, ta przerażająca antyutopia, zagrożenie ludzkiej intymności, została udomowiona i przetworzona w wartość za pośrednictwem coraz powszechniejszych programów w rodzaju reality show. Świat wirtualny okazuje się coraz bardziej atrakcyjny, zwycięża w konfrontacji ze światem rzeczywistym, poddany większej dynamice osiągania doskonałości obrazu i kreacji rzeczywistości. Jest przecież projekcją nieograniczonej wyobraźni twórców i poprzez inwazyjność ułudy rzeczywistości, porównywalnej ze snem lub baśnią, narzuca swój obraz i zadomawia się w pamięci odbiorcy. Siła obrazu stacza zwycięską walkę z obrazami istniejącymi w pamięci odbiorcy, ale nieujawnionymi w zewnętrznej postaci. Ułuda i kreacja zdolna bywa niekiedy do wymazywania z pamięci procesu jej kształtowania się w środowisku, w bliskości swej naturalnej wspólnoty. Odbiorca często w samotności, w intymnej sytuacji swego