references
E L E M E N T Y E D U KAC J I M E D I A L N E J W P O D S TAW I E P R O G R A M O W E J . . .
255
Poziom podstawowy
W szkole ponadgimnazjalnej, podobnie jak w gimnazjum, przedmiotem, podczas którego uczniowie nabywają umiejętności związane z wykorzystaniem technologii komputerowej, jest informatyka. Ćwiczone są sprawności pozwalające coraz bieglej posługiwać się komputerem. Uczeń już samodzielnie projektuje zestaw komputera sieciowego, dobierając parametry jego elementów, odpowiednio do swoich potrzeb (IV I 1.2), wyszukuje informacje w różnych bazach danych (IV I 2.1), tworzy zasoby sieciowe związane ze swoim kształceniem i zainteresowaniami (IV I 2.2), dobiera odpowiednie formaty plików do rodzaju i przeznaczenia zapisanych w nim informacji (IV I 2.3), wykorzystuje technologie komunikacyjno-informacyjne do komunikacji z nauczycielami i innymi uczniami, a także innymi osobami (IV I 3), edytuje obrazy, opracowuje filmy, tworzy wielostronicowe dokumenty, gromadzi dane w tabelach, tworzy rozbudowaną prezentację multimedialną, projektuje i tworzy stronę internetową (IV I 5), wykorzystuje komputer do rozwiązywania problemów (IV I 6) oraz poszerzania wiedzy i umiejętności (IV I 6). To tylko skrót wymagań zapisanych w podstawie programowej do informatyki, one są oczywiście szczegółowo rozpisane na konkretne umiejętności. Elementy języka mediów wprowadzone są na lekcje języka polskiego. Wśród zalecanych do interpretacji tekstów kultury wymienione są filmy polskich reżyserów (Andrzeja Munka, Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Zanussiego, Krzysztofa Kieślowskiego) oraz nagranie telewizyjne homilii Jana Pawła II. Warto na to zwrócić uwagę, gdyż w ten sposób podkreślony został fakt, że we współczesnej kulturze sztuka i retoryka w dużej mierze mają charakter medialny. Jeśli chodzi o poznawanie języka mediów, to uwaga skupiona jest głównie na teorii. Pojawia się zapis: uczeń zna pojecie aktu komunikacji językowej i wskazuje jego składniki (…), dostrzega i omawia współczesne zmiany modelu komunikacji językowej (np. różnice między tradycyjną komunikacją ustną lub pisaną a komunikacją przez Internet) (IV JP I.3.3). Jeśli chodzi o działania praktyczne, to – podobnie jak na wcześniejszych etapach – zapisy w dużej części mają charakter uniwersalny, możliwy do zastosowania zarówno do tradycyjnej lektury tekstu literackiego, jak do interpretacji tekstu kultury