references
E D U KAC J A M E D I A L N A W P O LS C E : K R A J O W E P O D E J Ś C I E . . .
43 1
• Deklarację Praską (2003 rok, zakres: information literacy); • Genewską deklarację zasad pt. Budowa społeczeństwa informacyjnego: globalne wyzwanie w nowym millenium wraz z Planem działań I etapu Światowego Szczytu Społeczeństwa Informacyjnego (WSIS, 2003 rok, zakres: w szczególności działania z obszaru C9.Media), • Proklamację Aleksandryjską (2005 rok, zakres: information literacy and lifelong learning); • Agendę Paryską lub 12 zaleceń (2007 rok, zakres: edukacja medialna); • Deklarację Brukselską (2011 rok, zakres: edukacja medialna przez całe życie); • Deklarację Fezką (2011 rok, zakres: media and information literacy); • Deklarację Moskiewską (2012 rok, zakres: media and information literacy); • Ramy i plan działania na rzecz Global Alliance Partners in Media
and Information Literacy (GAPMIL);
• Deklarację Paryską (2014 rok, zakres: media and information literacy). Każdy z tych dokumentów jest źródłem wiedzy na temat bolączek i wyzwań czasów, w jakich powstawał, a prześledzenie ich treści nasuwa refleksję, że w miarę postępującej cyfryzacji i konwergencji, edukacja medialna staje się coraz większą i coraz pilniejszą potrzebą. Bowiem im większe zaawansowanie technologiczne i im większe przyspieszenie w tym zakresie, tym większa polaryzacja społeczna między beneficjentami tych zmian a wykluczonymi z nich grupami społecznymi i/lub wiekowymi (lub zagrożonymi takim wykluczeniem). Za najbardziej ważkie i ciągle aktualne wątki w tych dokumentach można uznać trzy typy zaleceń: • apel o zaangażowanie w kwestie edukacji medialnej skierowany do wszelkiego typu władz (od administracji unijnej, po władze krajowe, regionalne i samorządowe); • apel o trwałe osadzenie tej edukacji w podstawach programowych na każdym etapie nauczania; • apel o włączenie tej edukacji w ramy uczenia się przez całe życie zgodnie z definicją europejskich ram odniesienia.