references
O P O T R Z E B I E E D U KAC J I M E D I A L N E J W P O LS C E
1 5
mieszkania, zamknięty w pokoju, w interakcji z wirtualnością łatwiej ulega inwazji obrazu. Łatwiej utożsamia się z bohaterami gry, internetowej sieci, poddając się narzuconej wizji, informacjom, które zaludniają jego własną pamięć i wyobraźnię, osłabiając interpretację rzeczywistości, na której buduje odbiór świata. Dokonuje się w nim potem projekcja tego, co jest efektem projekcji innego. Wraca tu problem tożsamości współczesnego obywatela „globalnej wioski”, nie należącej już do McLuhanowskiej „galaktyki Gutenberga” lecz Castellowskiej „Galaktyki Internetu”. Sytuacja taka jest znana w procesie odbioru dzieła sztuki, gdy odbierany komunikat jest sformułowany przez kogoś innego, ale może być interpretowany bez narzuconych z góry ram. Stąd łatwiej utożsamić się z ludźmi poruszającymi się w tych samych obszarach przekazów medialnych. Młodzi ludzie wolą sami zostać ze swoim bohaterem, odcięci od nieprzyjaznego świata, zespoleni z podobnie myślącymi uczestnikami forów społecznościowych. To już nie jest pisanie listów, ale zaangażowanie znacznie większego wachlarza umiejętności, odmiennych od zdolności literackiego opisu rzeczywistości. W elektronicznym opisie nie ma też miejsca dla wielkiej literatury, znanej bardziej z adaptacji filmowych, które angażują inne zmysły. Tu liczy się akcja, przygoda, opowieść, zaś wartości językowe i literackie odchodzą w przeszłość. Język mówiony w mediach, uzupełniony obrazem, sprowadza się do komiksowego zapisu tekstu lub dialogów prowadzonych przez bohaterów. Społeczność internetowa stwarza konieczność aktywności i nieustannej obecności, odpowiedniego wizerunku, często, w celu przypodobania się innym, tworzenia własnej, atrakcyjnej osobowości. Formowanie siebie jako osobowości internetowej, autoprezentacja i autopromocja wymaga stosowania odpowiednich narzędzi, sprawnego posługiwania się językiem obrazów, innowacyjności, technik graficznych, umiejętności marketingowych. Rosnąca i wieloraka rola mediów elektronicznych w procesach demokratycznych, nie tylko dzięki rozległej i szybkiej komunikacji, wpływa coraz wyraźniej na kształt demokracji. Działanie komunikacyjne, które Habermas oddziela od działania strategicznego, służy osiągnięciu konsensusu: W działaniach komunikacyjnych uczestnicy interakcji realizują swe plany działania w warunkach porozumienia