references
290 C Z Ę Ś Ć
III
komunikacji z gimnazjalistami, co świadczyć może o dość dużej otwartości w zakresie kontaktu z uczniami nie tylko w świecie rzeczywistym, ale także o przeniesieniu pewnych aspektów relacji nauczyciel-uczeń do świata wirtualnego57. Spostrzeżenie to świadczy o zupełnym braku świadomości istnienia narzędzi do budowania wirtualnej społeczności, której tylko drobnym elementem może być komunikacja z wykorzystaniem m.in. poczty elektronicznej. Postawa taka widoczna jest także w stosowanych metodach pracy przez badanych polonistów. Na pytanie o wykorzystanie technik polegających np. na pracy z kartą opartą na zasobach internetowych aż 2 / 5 respondentów zadeklarowało, że takiej formy pracy z uczniami nie prowadzi w ogóle lub prawie nigdy”58 (wykres 11). Nauczyciele nie traktują także przestrzeni wirtualnej jako miejsca, w którym stale rozwija się kultura, w tym literatura i sztuka. Na pytanie: Jak często poświęca Pani/Pan lekcje ocenie następujących, współczesnych ofert kultury? ponad połowa respondentów wybrała opcję „nigdy lub prawie nigdy” w odniesieniu do tzw. twórczości internetowej59. Sytuacja ta jest tym bardziej niepokojąca, że ponad 25% gimnazjalistów uczestniczących w tym samym badaniu deklarowało korzystanie z tego rodzaju twórczości codziennie lub prawie codziennie (wykres 6).
Podsumowanie
Podsumowując powyższe rozważania, należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że światowe prognozy w sprawie zmian zachodzących we współczesnej edukacji istotną rolę przypisują nowym technologiom, które nie tylko mają wspierać rozwój osób uczących się, ale także wpływać na kształt ich komunikacji a nawet socjalizacji. Wyjście poza mury klasy szkolnej możliwe jest także dzięki świadomemu wykorzystaniu
Tamże. Raport tematyczny z badania „Dydaktyka literatury i języka polskiego w gimnazjum w świetle nowej podstawy programowej”. Raport z badań ilościowych (raport końcowy z 30.08.2013), op. cit., s. 226. 59 Por. tamże, s. 276.
57 58