references
20 W P R O W A D Z E N I E
3. Określenia, w oparciu o powyższe zasady, podstawowych umiejętności do opanowania na poszczególnych poziomach edukacyjnych, a także systemów ewaluacji tych umiejętności. 4. Włączenia edukacji medialnej do kształcenia nauczycieli. 5. Wypracowania odpowiednich metod pedagogicznych, przewidujących zwiększony poziom uczestnictwa uczniów/studentów oraz bliższe relacje pomiędzy szkołą i światem zewnętrznym. 6. Mobilizowania osób współtworzących system edukacji (twórców programów, dyrektorów szkół, kuratorów oświaty itp.) do integrowania edukacji medialnej z tym systemem. 7. Mobilizowania na rzecz edukacji medialnej przedstawicieli sfery społecznej (m.in. rodzin, stowarzyszeń, środowisk zawodowo związanych z mediami) oraz organów regulacyjnych, ponieważ edukacja ta nie może ograniczać się do środowiska szkolnego. 8. Usytuowania edukacji medialnej w ramach kształcenia ustawicznego i objęcia nią również dorosłych. 9. Rozwijania edukacji medialnej i interdyscyplinarnych badań w jej zakresie na poziomie szkolnictwa wyższego. 10. Tworzenia krajowych, regionalnych i międzynarodowych sieci badawczych w dziedzinie edukacji medialnej. 11. Organizowania wymiany międzynarodowej w celu upowszechniania dobrych praktyk dotyczących edukacji medialnej oraz wymiany informacji o podejmowanych w tym zakresie działaniach. 12. Zwiększania świadomości społecznej i mobilizowania decydentów na rzecz edukacji medialnej przez UNESCO we współpracy z takimi organizacjami, jak Rada Europy czy UE. Wśród międzynarodowych inicjatyw w zakresie edukacji medialnej o istotnym udziale UNESCO, rozwijających zasady Deklaracji z Grünwaldu i Agendy Paryskiej warto wymienić I Międzynarodowe Forum Kompetencji Medialnej i Informacyjnej zorganizowane w Fezie w Maroku w 2011 roku. Dokument końcowy forum – Deklaracja z Fezu16 – głosi, że w wieku rozwoju nowych technologii kompetencja
http://www.unesco.org/new/fileadmin/MULTIMEDIA/HQ/CI/CI/pdf/news/ Fez%20Declaration.pdf .
16