references
3 2 CZĘŚĆ 1
III
odświeżenia własnego warsztatu pracy (np. poprzez inicjowanie różnych internetowych form debat, dyskusji, wymiany poglądów) oraz podjęcia wraz z uczniami refleksji (także etycznej) na temat uczestnictwa w tych formach aktywności, które oferuje sieć. Tego tematu (dotyczącego jednego z segmentów edukacji medialnej) nie podejmuję w niniejszym tekście. *** Człowiek współczesny żyje – i zapewne w dającej się przewidzieć przyszłości żyć będzie – w otoczeniu cyfrowych mediów audiowizualnych. Mimo iż rejestruje się w ostatnim czasie zjawiska ujawniające tendencję do izolowania się od niektórych rodzajów mediów (np. telewizji), proces zapośredniczania rzeczywistości, a także zastępowania jej przez cyfrową audiowizualność będzie narastał. Istnienie pośród tej sfery, naznaczonej w wysokim stopniu wymiarem iluzyjności, stanie się (już jest!) niełatwą do opanowania sprawnością o charakterze egzystencjalnym – o ile oczekujemy, że bliska nam jest, i pozostanie, wizja człowieka refleksyjnego, samodzielnego i autonomicznego w korzystaniu z kulturowej oferty, w myśleniu i życiowych wyborach, otwartego i tolerancyjnego. Ponieważ owa zapośredniczona i zastępowana (deformowana, modelowana, interpretowana) rzeczywistość dociera dziś do nas głównie w postaci ruchomych obrazów zintegrowanych z dźwiękiem, edukacja medialna winna w pierwszym rzędzie zaznajamiać odbiorców ze specyfiką języka filmu w jego konkretnych, rozmaitych użyciach.
Bibliografia
Barthes R., Problem znaczenia w filmie, przeł. M. i M. Hendrykowscy, [w:] Film – język – rzeczywistość – osoba, Zakład Semiotyki Logicznej UW, Warszawa 1992 Barthes R., Retoryka obrazu, przeł. Z. Kruszyński, „Pamiętnik Literacki” 1985, z. 3, s. 289-302 Boehm G., Powrót obrazów, [w:] tenże, O obrazach i widzeniu, przekład M. Łukasiewicz, A. Pieczyńska-Sulik, Universitas, Kraków 2014, s. 301