references
464 A N E K S
różnych technik i środków przekazu. Jeszcze nie do końca potrafimy określić te przemiany, dokonujące się także w sferze społecznej, gospodarczej i kulturowej. Stąd posługujemy się terminem „nowe media”. Dostrzegamy jednak, że to, co dotąd rozdzielone – kompetencja informacyjna, audialna, audiowizualna, krytyczna, kulturowa, medialna, cyfrowa, językowa – staje się pewną całością, współtworząc ten nowy dynamiczny katalog umiejętności. Takie ujęcie daje również możliwość znalezienia wspólnej płaszczyzny porozumienia pomiędzy naukami humanistycznymi, społecznymi i technicznymi, które w różny sposób podchodzą do fenomenu nowych mediów. ***
Komu potrzebna jest edukacja medialna?
Edukacja medialna wykracza poza formalne zadania stawiane przed szkolnictwem, jest procesem ustawicznym. Nie znaczy to, że szkoły powinny być obojętne na kształtowanie kompetencji medialnych. Co więcej, to właśnie w szkole, na poszczególnych etapach kształcenia, młody człowiek uczy się umiejętności medialnych, mocno związanych ze współczesną kulturą, gospodarką, życiem społecznym, obywatelskim i politycznym, które mają mu towarzyszyć w dojrzałym życiu. Mówi się jednak o powszechności edukacji medialnej, wyrażając to formułą „wszystkie grupy wiekowe i społeczne”. Zatem edukacja medialna obejmuje także przedszkolaki, studentów, dorosłych, seniorów, zarówno osoby uczące się, czynne zawodowo, jak i niepełnosprawnych. Dotyczy niemal wszystkich, bo niemal każdy z nas korzysta z mediów. Jest przedsięwzięciem uniwersalnym. Wynika z tego, że to zadanie dla różnych instytucji państwa, organizacji pozarządowych, ośrodków kultury czy kościołów. To również wyzwanie dla decydentów oświatowych, polityków, samorządowców, animatorów społecznych. Wspólnie powinniśmy szukać i podejmować się programów rozwoju społecznej świadomości medialnej Polaków, Europejczyków, obywateli świata.
opracowanie: Dorota Górecka, Fundacja Nowoczesna Polska