references
1 S ŁO W O 0
OD REDAKTORÓW
Znajomość języka mediów i umiejętność posługiwania się nim w życiu są ważne, ale przecież nie podważą przydatności np. dobrego zrozumienia języka matematyki i umiejętności wykorzystywania go dla swoich potrzeb. Może właśnie dobre kształcenie rozumowania matematycznego i rozwijanie śmiałości intelektualnej w rozwiązywaniu nieznanych problemów da w efekcie owocne korzystanie z nowych mediów? Tym bardziej nie traci w tym zestawieniu język polski, zwłaszcza że przecież obejmuje nie tylko przekaz werbalny, lecz również np. ikoniczny lub filmowy, tak ważny dla nowych mediów, dając też szansę pełniejszego rozumienia kultury. Niekoniecznie więc chodzi o to, by wyciosywać przestrzeń dla edukacji medialnej kosztem „klasycznych” przedmiotów. Z pewnością zaś o to, by w ich ramach szkoła znalazła pomost między kulturą wysoką i kulturą masową, by umiała zagospodarować tę drugą dla pokazania uroku głębszego rozumienia natury rzeczy, np. odkrywając z uczniami, że typowym atrybutem blogów jest potrzeba autoreklamy. Alokucyjny ideał przekazu wiedzy – jak to nazwał jeden z recenzentów – nie stanie się mniej anachroniczny, gdy dołożymy do niego kolejną porcję treści, tym razem dotyczących mediów. To raczej sposób budowania wiedzy musi podlegać zmianom, nastawiony na samodzielne rozumowanie, krytyczną ocenę źródeł informacji, śmiałość intelektualną, ale też przyjmowanie odpowiedzialności w ich interpretowaniu. To w ten sposób szkoła może uzyskać chociaż częściowy dostęp do „rzeczywistości przedłużonej”, w której spotyka się dziś młodzież. Otwartość na autonomiczne rozumowanie, ale także na emocje młodych ludzi, są kluczem do ich „świata wirtualnego”. Wzmacnianie więzi bezpośrednich jest odpowiedzią na nieznane efekty zagrożonej intymności mediów społecznościowych. Budowanie wiedzy, umiejętności i postaw, a także otwarty kontakt emocjonalny dający poczucie bezpieczeństwa, stanowią drogę do świadomego i twórczego korzystania z nowych mediów.