Znak światowego dziedzictwa

Emblemat światowego dziedzictwa został przyjęty w 1978 roku jako oficjalny znak Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Jego autorem jest artysta belgijski Michel Olyff. Emblemat symbolizuje współzależność różnorodności kulturowej i przyrodniczej. Centralny kwadrat jako forma stworzona przez człowieka wyobraża kulturę, a otaczający go okrąg – przyrodę, przy czym obie figury są ze sobą powiązane. Emblemat nawiązuje również do wartości uniwersalnych, o których jest mowa w Konwencji.

Emblemat światowego dziedzictwa podlega ochronie prawnej z tytułu Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 1883 r. ze zm. w 1967 r. jako znak konwencji międzynarodowej organizacji międzyrządowej (artykuł 6ter) oraz z tytułu ochrony praw autorskich.

Może być wykorzystywany do promowania Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego na podstawie uzyskiwanej każdorazowo zgody Sekretariatu UNESCO w Paryżu lub, w niektórych przypadkach, na podstawie zgody Polskiego Komitetu do spraw UNESCO. 

Zasady wykorzystywania emblematu są określone w artykule VIII Wytycznych operacyjnych do realizacji Konwencji UNESCO w sprawie światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego oraz w Aneksie 14. 

Szczegółowe informacje w języku angielskim są opublikowanie w portalu UNESCO.