Tunezja

Medyna w Tunisie

(Kryt. II, III, V / 1979)

Pomiędzy XII i XVI w., za panowania dynastii Almohadów i Hafsydów, Tunis zaliczał się do najważniejszych i najbogatszych miast świata muzułmańskiego. Około 700 zabytków, w tym pałaców, meczetów, mauzoleów, medres i fontann, świadczy o jego dawnej świetności.

Kartagina - stanowisko archeologiczne

(Kryt. II, III, VI / 1979)

Począwszy od VI w. p.n.e., Kartagina, założona w IX w. p.n.e. w Zatoce Tunetańskiej, stworzyła imperium handlowe obejmujące większą część basenu Morza Śródziemnego. Była ośrodkiem wspaniałej cywilizacji. Po długim okresie wojen punickich zajęła terytoria Rzymu, lecz została zniszczona przez Rzymian w r. 46 p.n.e. Na jej ruinach powstała wówczas druga, rzymska Kartagina.

Amfiteatr w Al-Dżamm

(Kryt. IV, VI / 1979)

W miasteczku Al-Dżamm wznoszą się widowiskowe ruiny największego amfiteatru rzymskiego w Afryce Północnej, mogącego pomieścić 35 tys. widzów. Budowla ta, wzniesiona w III w. n.e., odzwierciedla ekspansję i wielkość Cesarstwa Rzymskiego.

Park Narodowy Aszkal

(Kryt. X / 1980)

Jezioro i bagna stanowią główny przystanek setek tysięcy ptaków wędrownych - kaczek, gęsi, bocianów, różowych flamingów itp. - przybywających tam w celu zdobycia pożywienia i na lęgowisko. Jezioro Aszkal jest ostatnim spośród licznych jezior, rozciągających się niegdyś w Afryce Północnej.

Miasto punickie Karkanna z nekropolą

(Kryt. III / 1985, 1986)

Miasto fenickie zostało prawdopodobnie opuszczone podczas pierwszej wojny punickiej (około r. 250 p.n.e.) i nigdy nie zostało odbudowane przez Rzymian. Zachowały się wyłącznie ruiny miasta fenicko-punickiego. Domy zostały zbudowane na wzorcowym planie, opartym na wypracowanym modelu urbanistycznym.

Medyna (Stare Miasto) w Susie

(Kryt. III, IV, V / 1988)

W okresie panowania Aghlabidów (800-909) Susa była ważnym portem handlowym i wojskowym. Stanowi ona typowy przykład miasta pierwszych wieków islamu. Wraz z kasbą, murami obronnymi, medyną i wielkim meczetem, meczetem Bu Flat i jego typowym ribatem, będącym jednocześnie fortem oraz budowlą sakralną, stanowiła jeden z elementów systemu obronnego wybrzeża.

Kairuan

(Kryt. I, II, III, V, VI / 1988)

Kairuan, założony w 670 r., osiągnął świetność w IX w., w okresie panowania Aghlabidów. Mimo, że w XII w. stolica polityczna została przeniesiona do Tunisu, Kairuan pozostał pierwszym świętym miastem Maghrebu. Bogate dziedzictwo architektoniczne obejmuje m.in. wielki meczet z kolumnami z marmuru i porfiru oraz IX-wieczny meczet Tlet Bibane.

Dugga/Thugga

(Kryt. II, III / 1997)

Przed zajęciem Numidii przez Rzymian, starożytne miasto Thugga, wzniesione na wzgórzu górującym nad żyzną równiną, było stolicą państwa libijsko-punickiego. Osiągnęło ono świetność pod panowaniem rzymskim i bizantyjskim, a jego schyłek nastąpił w czasach islamu. Widowiskowe ruiny, przetrwałe do czasów obecnych, świadczą o potencjale małego miasta rzymskiego na granicach Cesarstwa.

Dżerba: świadectwo osadnictwa wyspiarskiego

(Kryt. V / 2023)

Seryjne dobro jest świadectwem zasiedlenia wyspy Dżerba ok. IX w. w warunkach półpustynnych i przy niedostatku wody. Główną cechą wyspy była mała gęstość zaludnienia, która doprowadziła do podzielenia jej na części samowystarczalne pod względem gospodarczym i wzajemnie ze sobą powiązane skomplikowaną siecią dróg, które łączyły również miejsca kultu i wymiany handlowej. Charakterystyczne osadnictwo na wyspie Dżerba, będące wynikiem jednoczesnego oddziaływania czynników środowiskowych, społeczno-kulturowych i gospodarczych, ilustruje przystosowanie stylu życia miejscowej ludności do środowiska naturalnego ubogiego w wodę.