Łotwa

Historyczne centrum Rygi

(Kryt. I, II / 1997)

Ryga była jednym z ważnych miast Ligi Hanzeatyckiej, które swoją znaczącą pozycję zbudowało na handlu ze środkową i wschodnią Europą. Mimo ogromnych zniszczeń wojennych, pozostałości średniowiecznego centrum Rygi do dziś stanowią świadectwo jej architektonicznej świetności. Miasto stało sie ważnym centrum gospodarczym w XIX wieku, kiedy przedmieścia otaczające średniowieczne stare miasto zostały wyburzone i zastąpione najpierw okazałymi drewnianymi budowlami w stylu neoklasycznym, a następnie w stylu niemieckiej secesji (Jugendstil). Ryga uważana jest za miasto posiadające najlepszą w Europie kolekcję budowli art nouveau.

Południk Struve’go

(Kryt. II, IV, VI / 2005)

Białoruś, Estonia, Finlandia, Litwa, Łotwa, Norwegia, Mołdowa, Rosja, Szwecja, Ukraina

Jest to łańcuch punktów triangulacyjnych, ciągnący się od Hammerfest na północy Norwegii aż do Morza Czarnego przez 2820 km i dziesięć krajów. Punkty zostały wyznaczone w wyniku badań prowadzonych w latach 1830-1855 przez astronoma Friedricha Georga Wilhelma Struve’go, który jako pierwszy dokonał dokładnych pomiarów długiego odcinka południka. Pomogło to w precyzyjnym ustaleniu kształtu i wymiarów naszej planety, stanowiąc także istotny krok w rozwoju nauk o ziemi oraz kartografii. Dzieło Struve’go stanowi znakomity przykład współpracy naukowców z różnych krajów, jak również współdziałania monarchów w imię dobra nauki. Oryginalny południk Struve’go był krzywą wyznaczoną przez 258 trójkątów, zawierających 265 głównych punktów pomiarowych. Wpisem objęto 34 oryginalne punkty, zaznaczone w bardzo różny sposób, np. otworem wydrążonym w skale, żelaznym krzyżem, kamiennym kopcem lub specjalnie w tym celu zbudowanym obeliskiem.

Stare miasto w Kuldydze

(Kryt. V / 2023)

Kuldyga, miasto w zachodniej Łotwie, stanowi przykład wyjątkowo dobrze zachowanego tradycyjnego zespołu urbanistycznego, który z małej średniowiecznej osady w okresie od XVI do XVIII wieku przekształcił się w ważny ośrodek administracyjny księstwa Kurlandii i Semigalii. Do dziś w dużej mierze zachowała się siatka ulic z tamtych czasów i tradycyjne domy z drewnianych bali, a także świadczące o wpływach zewnętrznych style, których bogactwo wynikało z kontaktów między miejscowymi rzemieślnikami i przybyszami z innych krajów bałtyckich. Wpływy w architekturze i tradycje rzemieślnicze z okresu księstwa przetrwały jeszcze przez większą część XIX wieku.