Finlandia
Zabytkowa dzielnica Raumy
(Kryt. IV, V / 1991)
Rauma, położona nad Zatoką Botnicką, jest jednym z najstarszych portów Finlandii. Zabudowa miasta koncentruje się wokół klasztoru franciszkanów, z którego zachował się pochodzący z połowy XV w. kościół Św. Krzyża. Rauma stanowi cenny przykład dawnego miasta nordyckiego zbudowanego z drewna. Mimo zniszczeń, wywołanych w końcu XVII w. przez pożar, zachowała dawne, rodzime dziedzictwo architektoniczne.
Twierdza Suomenlinna
(Kryt. IV / 1991)
Twierdza, zbudowana w drugiej połowie XVIII w. przez Szwedów na grupie wysepek położonych przy wejściu do portu w Helsinkach, stanowi szczególnie interesujący przykład ówczesnej europejskiej architektury wojskowej.
Zabytkowy kościół w Petäjävesi
(Kryt. IV / 1994)
Zabytkowy kościół w Petäjävesi, w środkowej Finlandii, zbudowany w latach 1763-1765 z pni drzew iglastych, jest kościołem luterańskim i stanowi typowy przykład tradycji architektonicznej właściwej dla wschodniej Skandynawii. Łączy on renesansową koncepcję kościoła na planie krzyża równoramiennego oraz formy dawniejsze, wywodzące się z gotyckich sklepień żebrowych.
Fabryka obróbki drewna i tektury w Verli
(Kryt. IV / 1996)
Fabryka drewna w Verli oraz pobliska dzielnica mieszkaniowa stanowią wyjątkowy i doskonale zachowany przykład niewielkiego, wiejskiego zakładu przemysłowego wyrabiającego masę papierową, papier i karton. Ten typ przedsiębiorstwa, charakterystyczny dla Europy Północnej oraz dla Ameryki w XIX i na początku XX w., w dzisiejszych czasachjuż prawie zupełnie zanikł.
Cmentarzysko z epoki brązu w Sammallahdenmäki
(Kryt. III, IV / 1999)
Około trzydziestu granitowych kopców grobowych cmentarzyska z epoki brązu w Sammallahdenmäki stanowi cenne świadectwo zwyczajów pogrzebowych oraz struktur społecznych i religijnych w Europie Północnej 3 tys. lat temu.
Południk Struve’go
(Kryt. II, IV, VI/ 2005)
Jest to łańcuch punktów triangulacyjnych, ciągnący się od Hammerfest na północy Norwegii aż do Morza Czarnego przez 2820 km i dziesięć krajów. Punkty zostały wyznaczone w wyniku badań prowadzonych w latach 1830-1855 przez astronoma Friedricha Georga Wilhelma Struve’go, który jako pierwszy dokonał dokładnych pomiarów długiego odcinka południka. Pomogło to w precyzyjnym ustaleniu kształtu i wymiarów naszej planety, stanowiąc także istotny krok w rozwoju nauk o ziemi oraz kartografii. Dzieło Struve’go stanowi znakomity przykład współpracy naukowców z różnych krajów, jak również współdziałania monarchów w imię dobra nauki. Oryginalny południk Struve’go był krzywą wyznaczoną przez 258 trójkątów, zawierających 265 głównych punktów pomiarowych. Wpisem objęto 34 oryginalne punkty, zaznaczone w bardzo różny sposób, np. otworem wydrążonym w skale, żelaznym krzyżem, kamiennym kopcem lub specjalnie w tym celu zbudowanym obeliskiem.
Pobrzeże Zachodniobotnickie / Archipelag Kvarken
(Kryt. II, IV, VI / 2005)
Jest to łańcuch punktów triangulacyjnych, ciągnący się od Hammerfest na północy Norwegii aż do Morza Czarnego przez 2820 km i dziesięć krajów. Punkty zostały wyznaczone w wyniku badań prowadzonych w latach 1830-1855 przez astronoma Friedricha Georga Wilhelma Struve’go, który jako pierwszy dokonał dokładnych pomiarów długiego odcinka południka. Pomogło to w precyzyjnym ustaleniu kształtu i wymiarów naszej planety, stanowiąc także istotny krok w rozwoju nauk o ziemi oraz kartografii. Dzieło Struve’go stanowi znakomity przykład współpracy naukowców z różnych krajów, jak również współdziałania monarchów w imię dobra nauki. Oryginalny południk Struve’go był krzywą wyznaczoną przez 258 trójkątów, zawierających 265 głównych punktów pomiarowych. Wpisem objęto 34 oryginalne punkty, zaznaczone w bardzo różny sposób, np. otworem wydrążonym w skale, żelaznym krzyżem, kamiennym kopcem lub specjalnie w tym celu zbudowanym obeliskiem.