Wietnam

Zespół zabytkowy Hue

(Kryt. III, IV / 1993)

Hue, założone w 1802 r. jako stolica zjednoczonego Wietnamu, od czasów dynastii Nguyen do 1945 r. stanowiła nie tylko ośrodek polityczny, ale także kulturalny i religijny. Przez miasto-stolicę, Miasto Cesarskie, Szkarłatne Zakazane Miasto oraz Miasto Wewnętrzne wije się Rzeka Perfum (Huong), potęgując naturalne piękno tej jedynej w swoim rodzaju feudalnej stolicy.

Zatoka Ha Long – archipelag Cat Ba

(Kryt. VII, VIII / 1994, 2023)

W Zatoce Ha Long, będącej częścią Zatoki Tonkińskiej, leży ok. 1600 wysp i wysepek z wapiennymi skałami, które składają się na widowiskowy krajobraz morski. Na obszarze rozszerzonego wpisu znajduje się wiele skalistych wysp i sterczących pionowo z morza wapiennych skał o kształtach uformowanych przez erozję, które tworzą malowniczy krajobraz. Występuje tu 7 głównych ekosystemów oraz zagrożone endemiczne gatunki, takie jak Trachypithecus poliocephalus z rodziny koczkodanowatych, gatunek płaza Goniurosaurus Catbaensis i gatunek wydry Aonyx cinerea.

Dawne miasto Hoi An

(Kryt. II, V / 1999)

Hoi An stanowi wyjątkowo dobrze zachowany przykład miasta portowego Azji Południowo-Wschodniej, rozwijającego się pomiędzy XV i XIX w. Jego budowle oraz siatka ulic odzwierciedlają zarówno tradycje lokalne, jak i wpływy obce, które pozostawiły tą unikalną spuściznę.

Sanktuarium Mi-Son

(Kryt. II, III / 1999)

Pomiędzy IV i XIII w. na wybrzeżach obecnego Wietnamu rozwinęła się unikalna kultura, powiązana - poprzez swe duchowe korzenie - z hinduizmem Indii. Związek ten ilustrują ruiny widowiskowych wież-sanktuariów, położone w tym niezwykłym miejscu, będącym religijną i polityczną stolicą królestwa Czampa w czasie prawie całego jego istnienia.

Park Narodowy Phong Nha-Kė Bàng

(Kryt. VIII, IX, X / 2003, 2015)

Park Narodowy Phong Nha-Kė Bàng został wpisany na Listę światowego dziedzictwa w 2003 roku, jako obszar o powierzchni 85 754 ha. Po rozszerzeniu w 2015 roku obszar wpisu wynosi 126 236 ha (o 46% więcej) i graniczy z Rezerwatem Przyrody Hin Namno w Ludowej Republice Demokratycznej Laosu. Krajobraz Parku Narodowego tworzy wapienny płaskowyż oraz lasy tropikalne. Cechuje go bardzo duże zróżnicowanie geologiczne, o którym świadczą licznie występujące tu jaskinie i podziemne rzeki. Miejsce jest siedliskiem wielu gatunków fauny i flory, w tym endemicznych. Duża powierzchnia Parku Narodowego nie tylko zapewnia spójność ekosystemu, ale również przyczynia się do dodatkowej ochrony dorzeczy, które mają kluczowe znaczenie dla integralności krajobrazu krasowego.

Cytadela Dynastii Ho

(Kryt. II, IV / 2011)

Czternastowieczna cytadela Dynastii Ho, wzniesiona zgodnie z zasadami feng shui, świadczy o rozkwicie neokonfucjanizmu w Wietnamie pod koniec XIV w. oraz o jego rozpowszechnieniu się na Dalekim Wschodzie. Cytadela znajduje się w pięknej scenerii krajobrazowej, na osi łączącej góry Tuong Son i Don Son, na równinie położonej między rzeką Ma i rzeką Buoi. Jej budowle są znakomitym przykładem nowego stylu miasta cesarskiego Południowo-Wschodniej Azji.

Zespół krajobrazowy Trang An

(Kryt. V, VII i VIII / 2014)

Zespół krajobrazowy Trang An, leżący na południowym wybrzeżu delty Czerwonej Rzeki, został wpisany jako dobro mieszane – przyrodnicze i kulturowe. Jest to spektakularny krajobraz krasowych ostrych szczytów położonych wśród dolin, z których niektóre znajdują się pod wodą, i otoczonych niemal prostopadłymi, stromymi klifami. Badania prowadzone w niektórych spośród najwyżej położonych grot, które tu licznie występują, ujawniły archeologiczne ślady bytności człowieka sprzed ok. 30 tys. lat. Groty dowodzą, że w tym masywie górskim żyła ludność łowiecko-zbieracka, która przystosowywała się do zmian klimatycznych i środowiskowych. Wpis obejmuje również Hoa Lu, miejscowość będącą stolicą Wietnamu w X i XI w., a także świątynie i pagody oraz krajobrazy pól ryżowych z wioskami i miejscami kultu religijnego.