Tajlandia
Dawne miasto Sukhotai i związane z nim zespoły zabytkowe
(Kryt. I, III / 1991)
W XIII i XIV w. Sukhotai było pierwszą stolicą królestwa Syjam. Zachowały się liczne, wspaniałe zabytki, związane z początkami architektury tajskiej. Wielka cywilizacja, która rozwinęła się w królestwie Syjam, wchłonęła liczne wpływy i dawne tradycje lokalne; ich szybkie przyswojenie ukuło tzw. „styl Sukhotai”.
Dawne miasto w Ajutthaja i związane z nim zespoły zabytkowe
(Kryt. III / 1991)
Ajutthaja, założona w 1350 r., była drugą po Sukhotai stolicą Syjamu. W XVIII w. została zniszczona przez Birmańczyków. Wśród ruin miasta wyróżniają się świątynie wieżowe prang oraz rozległe klasztory, odzwierciedlające dawną świetność Ajutthaji.
Rezerwat dzikiej przyrody Thung Yai-Huai Kha Kheng
(Kryt. VII, IX, X / 1991)
Rezerwaty, rozciągające się na przeszło 600 tys. ha wzdłuż granicy z Birmą, pozostały w większości w stanie dziewiczym. Rosną tam prawie wszystkie formacje lesiste Południowo-Wschodniej Azji kontynentalnej. Zamieszkują je różnorodne gatunki zwierząt, m. in. 77% wielkich ssaków (słonie i tygrysy), 50% wielkich ptaków i 33% występujących jedynie w tym regionie kręgowców lądowych.
Stanowisko archeologiczne Ban Chiang
(Kryt. III / 1992)
Ban Chiang, uważane za najważniejsze stanowisko prahistoryczne w Azji Południowo-Wschodniej, wyznaczyło istotny etap w rozwoju kulturalnym, społecznym i technologicznym człowieka. Dostarczyło ono najwcześniejszych dowodów na istnienie gospodarki rolnej oraz produkcji i użycia metali.
Kompleks leśny Dong Phayayen-Khao Yai
(Kryt. X / 2005)
Kompleks leśny Dong Phayayen-Khao Yai rozciąga się na przestrzeni 230 km między Parkiem Narodowym Ta Phraya na granicy z Kambodżą na wschodzie i Parkiem Narodowym Khao Yai na zachodzie. Jest to obszar górzysty o wzniesieniach od 100 do 1351 m. Zespół liczy 615 5000 ha, z czego 7 500 ha leży na wysokości powyżej 1000 m. Część północną zasilają dopływy rzeki Mun, która z kolei jest dopływem Mekongu. Część południową przecinają liczne widowiskowe wodospady i przełęcze. Cztery główne, wartko płynące strumienie wpadają do rzeki Prachinburi. Występuje tu ponad 8000 gatunków fauny, w tym 112 gatunków ssaków (m.in. 2 gatunki gibonów), 392 gatunki ptaków, 200 gadów i płazów. Kompleks ma znaczenie światowe dla zachowania ginących gatunków ssaków, ptaków i gadów. Dziewiętnaście spośród nich jest zagrożonych, czterem grozi wyginięcie, jeden z gatunków może wygasnąć w najbliższym czasie. Występujące na tym obszarze ekosystemy leśne o pierwszorzędnym znaczeniu mogą pozwolić na przetrwanie tych gatunków.
Kompleks leśny Kaeng Krachan
(Kryt. X / 2021)
Obszar wpisany na Listę światowego dziedzictwa leży w tajlandzkiej części granitowo- wapiennych gór Tenasserim, ciągnących się z północy na południe wzdłuż całego Półwyspu Malajskiego. Świat roślinny i zwierzęcy na skrzyżowaniu szlaków między Himalajami, Indochinami i Sumatrą cechuje duża różnorodność biologiczna. Obszar w przeważającej części jest porośnięty wilgotnymi, częściowo zimozielonymi, wiecznie zielonymi i wilgotnymi lasami równikowymi, a także lasami z mieszaną roślinnością liściastą, lasami górskimi i lasami z wysokimi drzewami liściastymi, zaliczanymi do rodziny dwuskrzydłowatych. Odnotowano tu szereg gatunków roślin endemicznych i roślin zagrożonych w skali światowej. Na obszarze tym przecinają się dwie strefy ochrony ptaków (IBAs – Important Bird Areas), znane jako miejsca o dużej różnorodności ptactwa, w tym gatunków zagrożonych w skali światowej. Występuje tu krytycznie zagrożony wymarciem krokodyl syjamski (Crocodylus siamensis), cyjon rudy (Cuon alpinus) zagrożony w skali światowej, banteng azjatycki (Bos javanicus), słoń indyjski (Elephas maximus), żółw podługowaty (Indotestudo elongata) i zagrożony wyginięciem żółw brunatny (Nanouria emys), a także inne gatunki ssaków i ptaków uznane za zagrożone. Ten niezwykły obszar jest także ostoją ośmiu gatunków kotowatych, w tym zagrożonych: tygrysa azjatyckiego (Panthera tigris) i kota cętkowanego (Prionailurus viverrinus), bliskich zagrożeniu: lamparta plamistego (Panthera pardus) i mormi złocistego (Catopuma temminckii), narażonych na wyginięcie: pantery mglistej (Neofelis nebulosi) i lamparcika marmurkowego (Pardofelis marmorata) oraz najmniej zagrożonych: kota błotnego (Felis chaus) i kotka bengalskiego (Prionailurus bengalensis).
Starożytne miasto Si Thep i związane z nim zabytki z czasów królestwa Dvaravati
(Kryt. II, III / 2023)
Seryjne dobro składa się z trzech elementów: otoczonego fosą charakterystycznego miasta bliźniaczego, obejmującego miasto wewnętrzne i miasto zewnętrzne, monumentalnej ceglanej budowli na wzgórzu Kho Klang Nok i kamiennych buddyjskich rzeźb w jaskini znajdującej się na wzgórzu Khao Thamorrat. Jako całość miejsca te reprezentują architekturę, tradycje artystyczne i różnorodność religijną królestwa Dvaravati w środkowej Tajlandii, w okresie od VI do X wieku i zaświadczają o wpływach indyjskich. Przyswojenie tradycji indyjskich zaowocowało tu powstaniem odrębnej tradycji artystycznej, określanej mianem „szkoły artystycznej Si Thep”, która następnie wywarła duży wpływ na inne cywilizacje w południowo-wschodniej Azji.