Nowa Zelandia

Rezerwat przyrody Te Wahiponamu

(Kryt. VII, VIII, IX, X / 1990)

W parku, położonym w południowo-zachodniej części Nowej Zelandii, występują krajobrazy ukształtowane przez kolejne zlodowacenia, składające się z fjordów, wysokich, skalistych wybrzeży, jezior i wodospadów. Dwie trzecie powierzchni parku porasta las notofagów zwanych bukami południowymi oraz drzewa iglaste (podocarpus), z których niektóre mają 800 lat. Park zamieszkuje kea, jedyna na świecie papuga alpejska oraz rzadki i zagrożony takahe, wielki chruściel nielotny.

Park Narodowy Tongariro

(Kryt. VI, VII. VIII / 1990, 1993)

W 1993 r. Tongariro stał się pierwszym obiektem wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa na podstawie zmodyfikowanego kryterium kulturalnego dotyczącego krajobrazów kulturowych. Góry położone w centrum parku mają dla Maorysów znaczenie kulturowe i religijne oraz symbolizują związki duchowe tego ludu i otoczenia. W parku znajdują się aktywne wulkany, różnorodne ekosystemy oraz widowiskowe krajobrazy.

Wyspy subantarktyczne Nowej Zelandii

(Kryt. IX, X / 1998)

Obszar składa się z pięciu archipelagów (wyspy Snares, Bounty, Antypody, Auckland i Campbell) położonych na Oceanie Spokojnym, na południe od Nowej Zelandii. Wyspy znajdują się u zbiegu krainy antarktycznej oraz subtropikalnej, otoczone są morzem obfitującym w gatunki ryb i wyróżniają się różnorodnością biologiczną, silną koncentracją populacji dzikiej zwierzyny i wysokim stopniem endemizmu ptaków, roślin i bezkręgowców. Słyną z licznych gatunków ptaków morskich oraz gniazdujących tam pingwinów. W sumie wyspy zamieszkuje 126 gatunków ptaków, w tym 40 gatunków ptaków wodnych, z których 5 wylęga się wyłącznie tam.