Kuba
Zespół zabytkowy w Hawanie i jego system fortyfikacji
(Kryt. IV, V / 1982)
Hawana, założona w 1519 r. przez Hiszpanów, w XVII w. stała się istotnym ośrodkiem stoczniowym Karaibów. Mimo, że stanowi dziś rozrastającą się, dwumilionową metropolię, jej Stare Miasto zachowało interesującą mieszaninę zabytków barokowych i klasycystycznych oraz jednolity zespół domów z arkadami, balkonami, kratami z kutego żelaza oraz dziedzińcami wewnętrznymi.
Trynidad i dolina Los Ingenios
(Kryt. IV, V / 1988)
Miasto, założone na początku XVI w. ku czci Świętej Trójcy, stanowiło przyczółek do podboju kontynentu amerykańskiego. Jego budowle z XVIII i XIX w., takie jak Palacio Brunet i Palacio Cantero, zostały zbudowane w okresie świetności miasta, osiągniętej dzięki handlowi cukrem.
Zamek San Pedro de la Roca w Santiago de Cuba
(Kryt. IV, V / 1997)
Rywalizacja handlowa i polityczna w regionie Karaibów, w XVII w., przyczyniła się do budowy - na skalistym przylądku - serii potężnych fortyfikacji, wznoszonych w celu obrony ważnego portu w Santiago. Ten złożony zespół fortów, magazynów, bastionów oraz szańców, stanowi najlepiej zachowany przykład hispanoamerykańskiej architektury wojskowej, opartej na włoskich zasadach planowania i przybierającej formy renesansowe.
Park Narodowy Desembarca del Granma
(Kryt. VII, VIII / 1999)
Wypiętrzone tarasy morskie Parku Narodowego Desembarca del Granma oraz ewolucja ukształtowania terenu i procesów krasowych stanowią znaczący przykład - w skali międzynarodowej - zjawisk geomorfologicznych i fizjograficznych oraz ciągłych procesów geologicznych. Do parku, położonego w południowo-wschodniej części Kuby, należą również tarasy i spektakularne wybrzeże klifowe przylądka Cruz, oraz niektóre najbardziej widowiskowe i dziewicze skały nadbrzeżne zachodniego wybrzeża Atlantyku.
Dolina Viñales
(Kryt. IV / 1999)
Żyzna dolina Viñales jest otoczona górami, a jej krajobraz poprzetykany jest spektakularnymi ostańcami skalnymi. Na terenie doliny nadal stosuje się tradycyjne techniki rolne, szczególnie do produkcji tytoniu. Stanowi ona krajobraz kulturowy wzbogacony tradycyjną architekturą okolicznych ferm i wiosek, których mieszkańcy tworzą zróżnicowane społeczeństwo wieloetniczne, ilustrujące rozwój kulturowy wysp karaibskich, a szczególnie Kuby.
Krajobraz archeologiczny pierwszych plantacji kawy na południowym-wschodzie Kuby
(Kryt. III, IV / 2000)
Pozostałości XIX-wiecznych plantacji kawy, u stóp Sierra Maestra, stanowią jedyne świadectwo nowatorskiej formy rolnictwa w tym trudnym terenie. Przyczyniają się one do lepszego zrozumienia historii gospodarczej, społecznej i technologicznej regionu Karaibów-Ameryki Środkowej.
Park Narodowy Alejandro de Humboldt
(Kryt. IX, X / 2001)
Złożona geologia i urozmaicone ukształtowanie terenu parku wpłynęły na różnorodność ekosystemów i gatunków, nie mającą sobie równych na Karaibach, tworzącą jeden z najbardziej różnorodnych biologicznie tropikalnych obszarów wyspiarskich na świecie. Liczne, niżej położone skały są toksyczne dla roślin, co spowodowało przystosowanie się gatunków flory do przeżycia w tych wrogich warunkach. Ten jedyny w swoim rodzaju proces ewolucyjny doprowadził do rozwoju licznych, nowych gatunków występujących na obszarze parku, który stał się w związku z tym jednym z najważniejszych obszarów półkuli północnej służących ochronie flory endemicznej. Wysoki jest również poziom endemizmu żyjących w parku kręgowców i bezkręgowców.
Zabytkowe centrum Cienfuegos
(Kryt. II, IV / 2005)
Kolonialne miasto Cienfuegos, założone w 1819 roku na terytorium hiszpańskim, było początkowo zasiedlane przez imigrantów pochodzenia francuskiego. Stało się ośrodkiem handlu trzciną cukrową, tytoniem i kawą. Położone w południowej części Kuby, w centralnym punkcie regionu słynącego z produkcji cukru, tytoniu, kawy oraz upraw mango, miasto rozwijało się z początku w stylu klasycystycznym. Później zabudowa stała się bardziej eklektyczna, ale mimo to zespół urbanistyczny zachował harmonijny charakter. Do szczególnie interesujących budynków należą: Pałac Rządowy (Ratusz), Szkoła San Lorenzo, Biskupstwo, Pałac Ferrerów, dawne liceum i kilka rezydencji. Cienfuegos jest pierwszym i jednocześnie wybitnym przykładem zespołu architektonicznego, ilustrującego nowe pojęcia nowoczesności, higieny i ładu w planowaniu urbanistycznym, które rozwijały się w Ameryce Łacińskiej począwszy od XIX wieku.
Historyczne centrum Camagüey
(Kryt. IV, V / 2008)
Jedno z pierwszych siedmiu miast założonych przez Hiszpanów na Kubie, odegrało istotną rolę jako ośrodek miejski dla położonych w głębi lądu obszarów hodowli bydła i przemysłu cukrowniczego. Założone w 1528 roku i przez wieki rozwijające się na nieregularnym planie urbanistycznym, miasto składa się dzisiaj z różnej wielkości placów, krętych uliczek, alei i dzielnic mieszkalnych o nieregularnej zabudowie. Układ urbanistyczny Camagüey jest nietypowy dla miast kolonialnych zbudowanych na terenach równinnych Ameryki Łacińskiej. Obejmujące obszar 54 hektarów historyczne centrum Camagüey stanowi także wyjątek ze względu na swoje położenie z dala od głównych dróg handlowych. Hiszpańscy koloniści przenieśli do obu Ameryk zasady europejskiej urbanistyki i tradycyjne techniki budowlane. W Camagüey obecne są ślady wielu stylów: neoklasycyzmu, eklektyzmu, neokolonializmu i racjonalizmu, a także Art Nouveau i Art. Deco.