Kolumbia

Port, fortece i zespół zabytkowy w Kartagenie

(Kryt. IV, VI / 1984)

Port, położony w głębi zatoki Morza Karaibskiego, posiada najpełniejszy system fortyfikacji w Ameryce Południowej. System strefowy dzieli miasto na trzy odrębne dzielnice: San Pedro, w której znajduje się katedra i liczne pałace w stylu andaluzyjskim, San Diego, w której mieszkali kupcy i klasa średnia oraz Gethsemani, dzielnicę “ludową”.

Park Narodowy Los Katios

(Kryt. IX, X /1994)

Park Los Katios, leżący w północno-zachodniej części Kolumbii, pokrywa obszar 72 tys. ha. Składa się z niskich wzgórz, lasów i wilgotnych równin. Park wyróżnia się niespotykaną różnorodnością biologiczną oraz stanowi siedlisko kilku zagrożonych gatunków zwierząt, jak również licznych roślin endemicznych.

Zespół zabytkowy w Santa Cruz de Mompox

(Kryt. IV, V / 1995)

Mompox, założone w 1540 r. nad Rio Magdalena, odgrywało kluczową rolę w kolonizacji północnej części Ameryki Południowej przez Hiszpanów. Pomiędzy XVI i XIX w. miasto rozwijało się równolegle do rzeki, a jego główna ulica stanowiła jednocześnie groblę. Zabytkowe centrum zachowało harmonię i jednolitość krajobrazu miejskiego. Większość budynków pełni obecnie pierwotne funkcje, dając rzadki wizerunek dawnego miasta kolonialnego.

Narodowy Park Archeologiczny Tierradentro

(Kryt. III / 1995)

W parku znajdują się monumentalne posągi przedstawiające postacie ludzkie oraz liczne hypogea, wzniesione pomiędzy VI i X w. Te podziemne, ogromne grobowce (niektóre komory grobowe osiągają 12 m szerokości), zdobione są motywami powtarzającymi wystrój wnętrz domostw z tamtego okresu. Świadczą one o złożonym systemie społecznym oraz o bogactwie kulturowym społeczeństwa prekolumbijskiego zamieszkującego na północ od Andów.

Park Archeologiczny San Agustín

(Kryt. III / 1995)

Wśród widowiskowego, dzikiego krajobrazu, wznosi się największy w Ameryce Południowej zespół zabytków sakralnych oraz rzeźb megalitycznych. Bóstwa i zwierzęta mitologiczne przedstawione są zarówno w stylu abstrakcyjnym, jak i realistycznym. Dzieła te świadczą o pomysłowości i wyobraźni przedstawicieli kultury rozwijającej się na północ od Andów, której świetność przypadła pomiędzy I i VIII w.

Rezerwat Fauny i Flory Malpelo

(Kryt. VII, IX / 2006)

Rezerwat położony około 506 km od wybrzeży Kolumbii obejmuje wyspę Malpelo (350 ha) oraz środowisko morskie wokół niej o powierzchni 857150 ha. Ten rozległy park morski i jednocześnie największy obszar objęty zakazem połowów na wschodnim tropikalnym Pacyfiku, stanowi środowisko o decydującym znaczeniu dla zagrożonych morskich gatunków na świecie oraz ważny obszar morskiej bioróżnorodności. Jest to w szczególności „zbiornik” dla rekinów, graników wielkich oraz ryb drapieżnych, a także jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie stwierdzono obecność płaskonosego rekina z rodziny Odontaspidae, zamieszkującego głębiny morskie. Dzięki stromym skalnym ścianom i niezwykłej urody jaskiniom, park morski wokół Malpelo uważany jest za jedno z najlepszych na świecie miejsc do nurkowania. Głębokie wody utrzymują ważne populacje wielkich drapieżników i gatunków pelagicznych (np. zarejestrowano skupisko ponad 200 rekinów młotów i 1000 rekinów jedwabistych, rekinów wielorybich i tuńczyków), które w niezakłóconym środowisku utrzymały naturalne wzory zachowań.

Krajobraz kulturowy związany z uprawą kawy

(Kryt. V, VI / 2011)

Obszary wpisane są unikatowym przykładem zrównoważonego i urodzajnego krajobrazu kulturowego, który jest reprezentywny dla tradycji uprawy kawy w Kolumbii i w innych regionach. Wpis obejmuje 6 krajobrazów rolniczych oraz 18 obszarów miejskich położonych u podnóży wschodniego i środkowego pasma Kordyliery Andyjskiej w zachodniej części kraju. Krajobraz odzwierciedla trwającą od wieków tradycję uprawiania kawy na małych skrawkach ziemi w wysoko położonych lasach oraz sposób, w jaki rolnicy przystosowali uprawę do trudnych warunków górskich. Obszary miejskie, usytuowane głównie na płaskowyżach ponad plantacjami kawy, odznaczają się architekturą kolonialną Antioquii, będącą pod wpływem stylu hiszpańskiego. Na niektórych obszarach do dziś stosuje się tradycyjne materiały budowlane - polepę i plecionkę z trzciny do budowy ścian oraz gliniane dachówki.

Qhapaq Ñan, sieć dróg w Andach

(Kryt. II, III, IV, VI / 2014)

Argentyna, Boliwia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Peru

Rozległa sieć dróg służących komunikacji, wymianie handlowej i celom obronnym liczy ponad 30 tys. km. Drogi budowali Inkowie na przestrzeni kilku stuleci, częściowo opierając się na infrastrukturze preinkaskiej. Ta niezwykła sieć dróg biegnie w jednym z najtrudniej dostępnych regionów świata. Łączy zaśnieżone szczyty Andów (o wysokości ponad 6 tys. m.) z wybrzeżem, przebiega przez wilgotne lasy tropikalne, żyzne doliny i pustynie. System dróg osiągnął największy zasięg w XV w., przecinając Andy wzdłuż i wszerz. Wpis obejmuje 273 pojedyncze miejsca, leżące wzdłuż dróg o łącznej długości ponad 6 tys. km. Wybrano je jako ilustrację dokonań architektonicznych, technologicznych, politycznych i społecznych, a także jako przykłady związanej z systemem dróg infrastruktury służącej wymianie handlowej, zakwaterowaniu, magazynowaniu towarów i kultowi religijnemu.

Park Narodowy Chiribiquete – „Maloca Jaguara”

(Kryt. III, IX, X / 2018)

Park Narodowy Chiribiquete, położony w północno-zachodniej części Amazonii kolumbijskiej, jest największym obszarem chronionym w kraju. Do jego cech charakterystycznych należy występowanie tepuys (gór stołowych) i wyżyn z piaskowca o urwistych zboczach wznoszących się nad linią lasu, które tworzą spektakularną scenerię, spotęgowaną jeszcze przez oddalenie i niedostępność. Ponad 75 tysięcy malowideł, które powstawały od 20 tysięcy lat temu do dziś, znajduje się na ścianach pólek skalnych u stóp tepuys. Malowidła są związane przypuszczalnie z kultem jaguara, symbolizującego władzę i płodność. Przedstawiają sceny polowań, bitew, tańce czy uroczystości. Dla społeczności autochtonicznych, które nie są obecne na miejscu, jest to obszar o charakterze sakralnym.