Argentyna

Tango
Kraj(e) członkowski(e): Argentyna/Urugwaj

Wpis na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości w 2009 r.

Argentyńskie i urugwajskie tango, dziś znane na całym świecie, zrodziło się wśród mieszkańców portowych dzielnic Buenos Aires i Montevideo. Na tę wyjątkową kulturową tradycję złożyło się wiele rytuałów, wierzeń i praktyk wyrosłych z mieszkanki kultur imigrantów z Europy, potomków afrykańskich niewolników i rdzennej ludności regionu, zwanej criollos. Muzyka, taniec i poezja, najbardziej wyraziste elementy tej tradycji, ucieleśniają i jednocześnie wzbogacają różnorodność i kulturowy dialog mieszkańców obu miast. Tango wykonywane jest tradycyjnie w salach tanecznych Buenos Aires, Montevideo i mimo, iż pojawia się oraz adaptuje do nowych miejsc, czasu, to wciąż oddaje ducha i charakter wspólnoty, z której wyrosło. Dzisiejsze grupy skupione wokół tanga złożone są z muzyków, zawodowych tancerzy, amatorów, choreografów, kompozytorów, pieśniarzy, nauczycieli sztuki, a także innych wybitnych osobistości, które kultywują tę tradycję.

Tradycyjne dekoracje malarskie filete porteño w Buenos Aires
Kraj(e) członkowski(e): Argentyna

Wpis na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa ludzkości w 2015 r.

Filete poteño w Buenos Aires to tradycyjna technika malarska, którą są wykonywane zdobienia o żywych barwach i charakterystycznym liternictwie. Zdobi się w ten sposób miejskie autobusy, ciężarówki czy szyldy, a także coraz częściej domy. Dekoracje nawiązują tematycznie do dziedzictwa miejskiego, łącząc elementy społeczne i religijne i służąc tworzeniu zbiorowej pamięci. Popularne motywy to wyobrażenia świętych, wizerunki polityków czy podziwianych gwiazd muzyki i sportu. Niekiedy obrazom towarzyszą napisy z popularnymi powiedzeniami i przysłowiami. Szkic zdobień wykonywany jest wcześniej, a następnie nanosi się go w miejscu przeznaczenia. Do wykonywania zdobień używa się syntetycznych farb, barwnego lakieru i pędzli o długim włosie. Każdy chętny może nauczyć się tej techniki bezpośrednio od rzemieślników. Wykonywanie zdobień nie wymaga formalnej nauki, co jest szansą dla młodych ludzi pozbawionych możliwości zdobycia innej pracy. W ciągu ostatnich dziesięcioleci pojawiło się nowe pokolenie wykonawców tej formy sztuki i powstała nowa estetyka.

Chamamé
Kraj(e) członkowski(e): Argentyna

Wpis na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości w 2020 r.

Chamamé to popularna forma ekspresji kulturowej, praktykowana głównie w prowincji Corrientes. Jej głównymi elementami są: taniec, w którym uczestnicy tańczą ciasno objęci bez ustalonej choreografii, w rytm muzyki; uroczystości zwane musiqueada, obejmujące przyjęcie, modlitwę i sapukay – typową fonację lub okrzyk, któremu towarzyszą gesty i ruchy przekazujące emocje, takie jak radość, smutek, ból czy wybuch odwagi. Pierwotnie, instrumentami wykorzystywanymi w muzyce Chamamé były skrzypce i vihuela, ale później włączono także gitarę, harmonijkę ustną, dwurzędowy akordeon diatoniczny, bandoneon i kontrabas. Śpiew Chamamé wywodzi się z tradycji kantat religijnych. Historycznie, teksty i poezja tworzone były w guarani, regionalnym rodzimym języku Indian Guarani, ale dziś tradycje ustne są przekazywane w dialekcie yopará, będącym połączeniem hiszpańskiego i guarani. Muzyka i taniec chamamé są istotną częścią tożsamości regionalnej i odgrywają ważną rolę społeczną, ponieważ są obecne we wszelkiego rodzaju uroczystościach wspólnotowych, rodzinnych, religijnych, czy przy innych świątecznych okazjach. Chamamé utożsamia takie wartości, jak miłość do miejsca, w którym się urodziliśmy wraz z jego rodzimą fauną i florą, pobożność oraz ñande reko guaraní, czyli „sposób bycia w harmonii z naturą i duchowością.”